De zonen van het uitzicht is wel het grilligste romandebuut dat Querido ooit in het licht heeft gegeven. Is het eigenlijk wel een roman, is dan de geijkte vraag. Maar als het begrip 'roman' niet zo nu en dan werd uitgebreid om iets op te nemen wat er daarvoor nog niet was - betekende dat niet dat de roman dood was? En is De zonen van het uitzicht geen bewijs van het tegendeel?

Atte Jongstra in Het Parool: 'M. Februari's De zonen van het uitzicht is een sensationee! romandebuut'.

T. van Deel in Trouw: 'M. Februari heeft een overvloedig boek geschreven, dat zich verzet tegen elke vorm van samenvatting. Het is frivool van compositie, tot in onderdelen diepzinnig en humoristisch tegelijk, en geschreven op een volstrekt superieure manier. Een debuut om erg mee ingenomen te zijn'.

De zonen van het uitzicht is bekroond met de Multatuliprijs 1990.